41 νούμερο παπούτσι

 

Η φίλη μου η Γιάννα σπάνια με αμφισβητεί. Ίσως επειδή με γνωρίζει τόσα χρόνια και ξέρει πως εκ πεποιθήσεως ούτε μυρμήγκι δεν πειράζω αν και το γεγονός ότι φοράω 41 νούμερο παπούτσι αφήνεικάποιες βάσιμες αμφιβολίες για τα ευγενικά μου συναισθήματα προς το συγκεκριμένο είδος.Με την Γιάννα είμαστε φίλες από το νηπιαγωγείο. Κοιτάμε ακόμα στους απογευματινούς καφέδες μας και τα ατέλειωτα τσιγάρα, τις παιδικές φωτογραφίες γενεθλίων. Είναι εκείνες όπου τα κοριτσάκια ποζάρουν πίσω από τον επίτιμο εορταζόμενο, εκείνες όπου τα κεράκια είναι βουτηγμένα στην σαντιγύ και τα καραμελωμένα σπιτάκια είναι συμμετρικά τοποθετημένα. Είναι όλα καθώς πρέπει κοριτσάκια, ντυμένα στα «καλά» τους, με κοτσιδάκια, σαραφάν φουστανάκια και φούστες κάτω από το γόνατο, που η μόνη τους έγνοια είναι το κεντρικό κομμάτι της τούρτας, τα μαθήματα αγγλικών, γαλλικών μπαλέτου και πιάνου, η καινούρια ποδιά του Τσεκλένη και το επόμενο επεισόδιο του Σταρ Τρεκ.

Είναι τέλη της δεκαετίας του ’70, και παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει διάφορες επαναστάσεις στον κόσμο, στο Κιλκίς παίζουμε ακόμα γκάζες με τα αγόρια στην γειτονιά, πέφτουμε θεαματικά από το ποδήλατο στα χαλίκια, κρυβόμαστε στις αυλές με τις καυτερές πιπεριές και μαζευόμαστε νωρίς τα βράδια στο σπίτι καθώς φημολογείται πως κυκλοφοράει ο «Δράκος», αυτός που βιάζει και κατόπιν κλειδώνει τα κοριτσάκια στα κοτέτσια. Είναι βλέπεις η μετα-χουντική περίοδος στην ελληνική επαρχία, και όλα φαντάζουν λαμπρά και τρομερά καθώς η θρησκεία, η γεωγραφία και η προκατάληψη πλάθουν αρμονικά τις ψυχές αυτών των κοριτσιών.
Ακόμη και τώρα θυμάμαι τον «Δράκο», όχι δεν πρόκειται για το γνωστό προΐστορικό ζώο του Τζουράσικ Πάρκ, αλλά για έναν εύσωμο ενήλικα, εν ονόματι Ρήγα, που ξυλοκοπιέται άγρια από τον πατριό του και βιάζεται αδιάκοπα στον στρατό.
Αναρωτιέμαι πραγματικά, καθημερινά, σήμερα ποιος άραγε να κατασκευάζει όλες αυτές τις ιστορίες. Εάν ο Ρήγας είναι ευτυχισμένος, παντρεμένος, χωρισμένος ή τρόφιμος σε κάποιο ίδρυμα.

errorsubway, 16/3/2011

http://www.youtube.com/watch?v=BV5W6F4L5i8